Siska Schoeters staat voor De klas:"Dat is de Soprano's bij ons: don't mess met the Schoeters!"

Hoe denken de vijfdejaars van het Koninklijk Lyceum in Gent over familie, gezin en opvoeding?

Maandag 20 maart 2017 — Je kiest niet in welk gezin je geboren wordt en opgroeit. Maar een deel van wie je bent, krijg je wel mee van thuis. Zijn de meeste jongeren blij met hun familie? En welk gezinsleven dromen ze voor zichzelf later?

Studio Brussel-presentatrice Siska Schoeters is zelf mama van twee kinderen en plusmama van twee kinderen. Ze komt voor De klas een dagje lesgeven aan de vijfdejaars in het Koninklijk Lyceum in Gent en haalt hen de pieren uit de neus.

De klas, dinsdag 21 maart om 20.40 uur op Eén

De klas is een programma van Woestijnvis voor Eén.

Siska Schoeters was vroeger zelf vooral goed in mondelinge examens:

Ik ging wel graag naar school, maar ik was altijd bij de slechtste van de klas, ik moest heel hard mijn best doen. Ik denk dat ik soms wel teveel babbelde. Ik was dan ook altijd veel beter in mondelinge examens dan in schriftelijke.

Hoe dacht ze toen zelf over een gezin en familie?

Ik dacht op jullie leeftijd vroeger altijd: ik 'neem' zo'n gezin: ik neem een man die heel veel geld verdient, ik neem twee blonde meisjes als kindjes en een huis met een auto die altijd proper gewassen is. Dat dacht ik echt! Zo werkt het niet natuurlijk. Ik heb eigenlijk twee gezinnen. Ik vind een plusmama zijn wel moeilijk. Ik zie ze supergraag maar ik ben niet hun mama, ze hebben al een mama dus je moet niet doen alsof je hun mama bent. Maar je moet er wel voor zorgen en zo.

Matthew:

Je krijgt ook meer als je enig kind bent. Je moet alles delen als je een broer of zus hebt. Ook de aandacht. Ik heb daar als enig kind geen probleem mee.

Nermine:

Thuis is mijn moeder alles voor mij. Ik waardeer haar erg. Ik hou eigenlijk meer van mijn moeder dan van mijn vader. Ze is ook een vaderfiguur.

Yasmina:

Mijn ouders zijn gescheiden, ik heb nog een zus en een broer erbij, dat vind ik wel leuk. Ik zie mijn papa niet veel, hij heeft ook twee andere kinderen met een andere vrouw. Het is zijn beslissing, hij wilt dat niet. Hij zegt: ik wil je pas zien als je het huis uit bent, en volwassen bent; dan kunnen we weer een band opbouwen. Maar we bellen wel veel.

Ayca:

Ik zie mijn ouders amper, één keer in een jaar. Omdat ze in Turkije wonen, zij hebben dan beslist dat ik in België moest blijven. Ik mis wel iets in mijn leven: ouderlijk toezicht, vertrouwen. Mijn zus is mijn moeder, ze is drie jaar ouder en ze heeft heel erg haar best gedaan om me dat te geven.

En wat vinden de jongeren van de bloedband? Bestaat dat?

Siska heeft zelf één zus en twee broers:

Als iemand iets aan mijn zus of broers doet, die gaan er niet mee lachen. Da's de Soprano's he: "Don't mess met the Schoeters!"

Lars:

Ik zou niet zonder mijn broer kunnen, ik zeg hem dat nooit, maar ik zou echt niet zonder hem kunnen.

Stijn:

Ik heb niet zo'n bloedband met mijn stiefbroers als met mijn echte broers en zussen. Ik wil ook niet te close worden met mensen want als mijn ouders weer uit elkaar gaan, zal ik weer gekwetst worden.

Dromen deze zestienjarigen zelf van een gezin? En hoe zien ze hun ideale gezin?

Shari:

Mijn meme is nog altijd superverliefd op mijn pepe. Ze zijn al van hun 18e samen, ze hebben vijf kinderen en ze zijn nog altijd erg gelukkig met elkaar.

Hoe is de band met hun ouders? Wat is er bespreekbaar?

Shari:

Mijn mama is mijn beste vriendin. We vertellen elkaar echt alles.

Matthew:

Het zijn je ouders, dan praat je toch over andere dingen dan met je vrienden. Ik ben één keer betrapt geweest: mijn ouders hadden een papiertje gevonden van de morning after-pil... ik zakte door de grond van schaamte. Ik dacht dat ze mij gingen aanpakken maar dat is niet gebeurd.

En om haar les in schoonheid te eindigen, stelt Siska nog een leuk spel voor:

We gaan de irritante ouders-bingo spelen!